Üstüne akşam yaptığım deneme de tuz biber oldu.
Aslında olay söyyle gerçekleşmişti;
Kaç zamandır ahali dırdırına maruz kalan bir zavallı anne olarak karar verdim ki kızım en azından bazen kendi yatağında uyusun.Gündüz uykularından başlasın,belki sever hoşuna gider de gece de yatar diye içimden düşünüyordum.
Ama işin aslı "ammaaan inşallah yatmaz mızımızlanır da ben de bu işten yırtarım"dı.
Herkafadan çıkan sesimiz çok bir millet olduğumuz için ve sürekli ;
- nee hala meme mi yuh çocuk ilk okula başladı!
-aaa sen salak mısın nie yanında yatırıyorsun?
-ee kocan nerde yatıyooo?
-ay ipleri verirsen ilerde çok çekersin !......bla bla bla gibi bir ton eleştiri,hakaret ve darlamaya maruz kalan ben dün de en son hadi bide bunu deneyeyim dedim ve sınıfta kaldım.Yani kızımın günahı yok o garibim sabah 5'e kadar uyumuş 5'te uyanmış beni istemiş annem de "işe gitti" diyince yine uyumuş bebeğim,kurban olduum.
Ama ben ? ya ben ne haldeyim??!! soran yok.Bir damla uyku girmedi gözüme.
Aralarda daldığımda uyanıp "annaaam bu adam da kim yanımda" irkilmeleriyle deli gibi dönüp durdum.E adam da uyuyamadı kanımca ama ses etmedi zavallım.
Yani o kadar alışmışım ki nasıl normale dönücem bilmiyorum.E çocuuğu da bi orda bi burda yatırıp kafasını karıştırmak ta istemiyorum.Çok fenalardayım yani.Bu akşam da doktor kontrolü var ve memeyi kes dicek kesin.Daraltıların doruklarındayım.Avazım çıktığı kadar bağırasım var;"Aaaaaaay size ne be meme benim,çocuk benim bi basın gidin be hayatımızdaaaan "...30 una kadar emzirip,ölene kadar kızımın gıdısında uyuycam....diye
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder