Bank

"Bazen karşılıklı oturup sadece susarsın;ve bilirsin aslında ne düşündüğünü çok iyi bildiğini ama ağzını açıp bir söz söylemeye cesaret edemediğini.Belki o an'ı bozmak istemez belki de sadece diyecek birşeyi olmadığındandır sessizliği."
Dün o parkta denize karşı otururken ve üşürken tıpkı on yıl öncesi gibi aklımda binlerce cevapsız soru varken farkettim;O zamanki soruların cevabı tam yanımda pusetinde uyuyor ama tatminsiz "ben" hala içimi kemiren başka sorular ve sorunları düşünüyorum.
Hala akıllanmamışım ve herşey olacağına varıyorken ben kafamı kıtır kıtır kemirtiyorum.Hala...
On sene önce şimdi masa olan yerde  kırık bi bank vardı ve ben "bir gün bu parkta 3 kişi gezebilecek miyiz" diye düşünürken şimdi yine boşu boşuna yeni,deli,gereksiz düşüncelerle kendimi yorup,anın tadını çıkaramıyorum.Demek ki insan bu kadar tatminsiz,ve kadir kıymet bilmez diye düşünüp kendime çeki düzen veriyorum.Özür diliyorum kendimden,tanrıdan böylesi huzursuzlandığım için.Söz veriyorum,sadece ama sadece şükrediyorum...