Fall...

"Fall" demişler adına,hep söylerim bi bildiği vardır "fall" diyenin.Yaz bitti...Eylül geldi mi benim için geçmiş ola.Çok uzun bir hasret başlıyor yine demektir.İlk önce geceleri üstümüzden fırlattığımız pikelere sarınmış buluruz kendimizi sabaha karşı,erkenden evden çıkarken illa da bir kot ceket,ince bir şal gerekir,akşam güneşi batırdığın deniz kenarlarından ürpererek toparlanmaya başlarsın saat 5 gibi.Geri sayım başlamıştır saatleri ayarlamak ve artık erkenden kararacak havanın içimizi karatması için.Şak diye ayağına geçirdiğin terliklerin yerini minik çoraplar almak zorundadır.Çıplak ayak araba da kullanamayacaksın en azından 7 ay.Nemden uyuyamadık,geberdik geyikleri yapılmayacak yakın gelecekte.İyi halt ettik şikayet ettik diyeceksin çok sıcak diye.
Kestane ağaçları çoşmuş patır patır inecek kafana kestaneler.Yine Nazoyla toplayıp bütün kış evcilik malzemesi olacak bu kestaneler.Karanlık,yağmurlu küçük birer Londra olacak evlerimizin önü.Bahçedeki pembe çiçekli şahane ağacımızın üst yaprakları saramaya başladı bile.Halı gibi yolumuza serilemeye az kaldı çınar yaprakları.
"Daha pastırması var bunun" lafları bile kesmez artık beni.Benim için bittimi bitti.
Herşeyde olduğu gibi.Okulda öğrendik bir kere eylül ekim kasım sonbahardır. En sıkıcısından.
Ben yaz kızıyım ne olursa olsun sevemem sonbaharı.Bir sürü pişmanlık var yine içimde koca yaz geçti ve ben yapamadım diye.Sürekli bir koşturmaca halindeki hayatlarımızda söyle bir sakince oturup denize bakamadık doya doya yine.Kim ne derse desin içime kasvet çökmeye başaldı işte benim.Zaten çok da müsaitim...